Autor, swoją - opartą na wieloletnich, kompleksowych badaniach - rozprawą doktorską: „Analiza hydrodynamiki w oddziaływaniach przepływu wody, roślinności oraz rumowiska rzecznego w skali pojedynczych zbiorowisk rośliny wodnej” wpisał się w aktualny, interdyscyplinarny nurt podejścia 

do oceny wpływu oraz wzajemnego oddziaływania roślinności i hydrodynamiki strumienia, który powszechnie określa się mianem ekohydrauliki, czy też ekohydrologii.

„To, co najbardziej fascynuje mnie w wybranym kierunku badań to to, że hydrodynamika i jej interakcje z żywymi roślinami, sedymentem i w ogóle całym ekosystemem rzeki to pole w dużej mierze jeszcze mało zbadane. Takie balansowanie na granicy kilku dziedzin nauki, łączenie przydatnych informacji 

o różnych elementach środowiska i szukanie połączeń między nimi przypomina prowadzenie śledztwa, co jest bardzo atrakcyjne.”- podkreśla dr Łukasz Przyborowski.

„Nauczyłem się, że jest to właśnie magia systemów złożonych i często uzyskiwane wyniki nie pokrywają się z przewidywanymi i rzadko są jednoznaczne. Sztuką jest tutaj oddzielenie oddziaływań mało znaczących od tych decydujących w danym przypadku.” – dodaje.

Piękno nauki tkwi w odkrywaniu, niepewności i w tym, co nas zadziwia. Czy w toku badań były momenty nieoczekiwane? „Zaskakująca dla mnie była obserwacja, jak małe różnice w giętkości roślin przełożyły się na intensywność generowanych turbulencji, co dotychczas było postulowane jedynie w wypadku bardzo wyraźnych różnic między roślinami.”

Wiele w tej dziedzinie pozostaje wciąż do odkrycia, zrozumienia i opisania. W przyszłości dr Łukasz Przyborowski chciałby zatem kontynuować swoje dotychczasowe badania w skali makro dla sporządzenia swoistego przewodnika jak dane gatunki wpływają na warunki hydro i morfologiczne rzeki oraz poszerzyć wiedzę o zjawiskach w skali mikro, zwłaszcza o ewolucji struktur koherentnych w otoczeniu roślinności zanurzonej.

Poznanie wszystkich zależności między przepływem turbulentnym a innymi elementami naturalnej rzeki pozwoli na lepsze zarządzanie ciekami, tak w sensie ochrony przeciwpowodziowej jak i utrzymaniu stanu rzek w najwyższych standardach zawartych w Dyrektywie Wodnej. Jest to szczególnie ważne w Polsce, gdzie zasoby wodne są dość ubogie na tle innych krajów regionu, a postępujące zmiany klimatu wymoże na społeczeństwie jeszcze intensywniejsze ich wykorzystanie.

Choć, jak zwykle w badaniach podstawowych, prace eksperymentalne mają na celu przede wszystkim zdobycie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów, to już ocenia się, że praca dr. Przyborowskiego może przynieść nowe rozwiązania dla inżynierów zajmujących się utrzymaniem koryt rzecznych. Poznanie wszystkich zależności między przepływem turbulentnym a innymi elementami naturalnej rzeki pozwoli na lepsze zarządzanie ciekami, tak w sensie ochrony przeciwpowodziowej jak i utrzymania stanu rzek w najwyższych standardach zawartych w Dyrektywie Wodnej.

 Jest to szczególnie ważne w Polsce, gdzie zasoby wodne są dość ubogie na tle innych krajów regionu, a postępujące zmiany klimatu wymoże na społeczeństwie jeszcze intensywniejsze ich wykorzystanie. (A.Wielgopolan, ZKNiE)