Gdzie i ile metanu wydobywa się u wybrzeży Hornsundu? Czy degradacja wieloletniej zmarzliny rzeczywiście prowadzi do powstawania biogeochemicznych „hot spotów” uwalniających duże ilości tego potężnego gazu cieplarnianego do atmosfery? Czy ekstremalne zjawiska pogodowe w Arktyce mogą inicjować duże, choć krótkotrwałe, emisje metanu do atmosfery?

Na te i inne pytania szuka odpowiedzi Dr Maciej Bartosiewicz w ramach swojego nowego projektu, który uzyskał finansowanie w konkursie #PASIFIC. W swoich badaniach Maciej będzie wykorzystał najnowocześniejsze technologie wizualizacji uwalnianego metanu za pomocą kamer hiper-spektralnych. Uwalniany z wieloletniej zmarzliny gaz,  będzie również analizowany z użyciem zminiaturyzowanych spektrometrów opartych na laserach diodowych. Wiek metanu będzie oznaczany najnowocześniejszą obecnie techniką akceleratorową (AMS) dzięki czemu dowiemy się z jakiego okresu pochodzi materia organiczna zasilające obserwowane emisje. Dodatkowe analizy izotopowe (¹³C) pozwolą określić jakie procesy biogeochemiczne są odpowiedzialne za produkcje metanu w badanych środowiskach a dzięki narzędziom modelowym możliwe będzie określenie w jakim stopniu emisje te zmieniają się pod wpływem wzrastających temperatur.