Iwona Kuptel-Markiewicz z Zakładu Hydrologii i Hydrodynamiki przygotowała dzieło hablilitacyjne pt. „Rozwój metod statystycznych w analizie częstości powodzi”, które składało się z cyklu dziewięciu publikacji. W ośmiu z nich Iwona była pierwszym lub jedynym autorem.

Celem jej badań było udoskonalenie metod modelowania ryzyka powodzi poprzez wdrożenie nowoczesnych metod statystycznej teorii zjawisk ekstremalnych przy jednoczesnym zachowaniu realizmu hydrologicznego. Zakres badań obejmował cztery obszary badawcze, w tym modele statystyczne, metody estymacji, procedury wyboru modelu oraz ocenę błędu kwantyli powodziowych. W każdym z czterech obszarów badawczych zaproponowała szereg nowatorskich rozwiązań. Wśród nich, szczególne uznanie Recenzentów zdobyły prace dotyczące metod agregacji modeli rozkładów prawdopodobieństwa i związanych z nimi górnych kwantyli, jako narzędzi poprawiających estymację tych kwantyli i niwelujących efekt niejednoznaczności ich wyznaczeń. Recenzenci ocenili, że badaczka zapropnowała nowe podejście wielomodelowe, które może być z powodzeniem stosowane jako alternatywne wobec klasycznych metod jednomodelowych. 

Docenione zostały również badania Iwony nad możliwością stosowania rozkładów o tzw. grubych ogonach (heavy-tailed) do szacowania kwanntyli projektowych. Konkluzja badań dotycząca charakteru rzek na terenie Polski lepiej opisywanych przez rozkłady o cienkich/lekkich ogonach (light-tailed) oceniona została jako istotna dla praktyki gospodarki wodnej. Wszystkie decyzje Komisji Habilitacyjnej i Rady Naukowej IGF były jednogłośne.

Dr hab. Iwona Kuptel-Markiewicz zapytana o swoje dalsze plany odpowiada: „Planuję kontunuację badań w zakresie rozwoju metod statystycznych w analizie częstości powodzi, a także prace związane z suszami oraz z zanikaniem zjawisk lodowych w rzekach na obszarach strefy klimatu umiarkowanego.”

Kolejną osobą, która dołączyła do grona samodzielnych pracowników naukowych jest Oskar Głowacki z Zakładu Badań Polarnych i Morskich, który przygotował dzieło habilitacyjne pt. „Pasywna akustyka podwodna jako nowe narzędzie monitoringu lodowców uchodzących do morza, ze szczególnym uwzględnieniem procesów cielenia”.

Zgodnie z opinią recenzentów prace Oskara stanowią nowy wkład w rozwój akustyki morskiej poprzez identyfikację oraz szczegółową charakterystykę podwodnych dźwięków generowanych przez lodowce uchodzące do morza, a także odpowiadających im procesów fizycznych (mechanizmów źródłowych). Nowa wiedza o akustycznej charakterystyce fiordów Arktyki pozwoli lepiej zrozumieć zmiany zachodzące w tych środowiskach w dobie postępujących zmian klimatu. Ma to szczególne znaczenie dla badań z zakresu ekologii morza, gdyż wiele organizmów morskich używa dźwięków podwodnych do codziennej komunikacji, w czasie godów lub/i w procesie nawigacji (np. foki i wieloryby). Ponadto, opracowanie nowej metody badania lodowców wykorzystującej naturalnie generowane dźwięki podwodne otwiera drogę do realizacji dwóch istotnych celów naukowych w zakresie glacjologii, oceanografii oraz badań zmian klimatu: opracowanie i prowadzenie długookresowego monitoringu ablacji lodowców uchodzących do morza oraz rozpoznanie zależności pomiędzy tempem i zmiennością ubytku masy lodowców oraz innymi komponentami środowiska naturalnego.

Dzieło habilitacyjne dra hab. Oskara Głowackiego zdobyło wyróżnienie Rady Naukowej.

Serdecznie gratulujemy obojgu naukowcom i życzymy powodzenia w realizacji dalszych planów naukowych!