Prof. Beata Orlecka-Sikora, dyrektor Instytutu, powitała zgromadzonych gości oraz uczestników online. Prof. Paweł Rowiński oraz Prof. Tomasz Okruszko oficjalnie rozpoczęli konferencję. Podkreślili, ze gospodarka wodna wymaga współpracy i wspólnego wysiłku na różnych szczeblach – od inicjatyw krajowych po inicjatywy niemal indywidualne.

W pierwszej części konferencji pani dr Kinga Krauze z Europejskiego Regionalnego Centrum Ekohydrologii zaprezentowała główne wnioski płynące z raportu UNESCO pt. „Współpraca i partnerstwo dla wody”. Pierwsze przesłanie raportu jest niepokojące – jesteśmy w kryzysie wodnym, który może się pogłębiać. Według szacunków o 1 % rocznie będzie rosło zużycie wody przez co najmniej 30 następnych lat. 10% populacji żyje na obszarach o wysokim lub krytycznym stresie wodnym. Problemem jest nie tylko zbyt mała ilość, ale również zbyt słaba jakość wody. Pani Krauze omówiła również 11 zadań realizowanych w ramach 6. celu zrównoważonego rozwoju „Czysta woda i warunki sanitarne”. W kolejnej części przedstawiła partnerstwa wodne w ujęciu wewnątrzsektorowym, międzysektorowym i pozasektorowym, podając konkretne przykłady. Kończąc prezentację przekazała kilka najważniejszych przesłań (take-away messages):

1. Współpraca jest krytyczna dla osiągnięcia celów związanych z wodą
2. Ważne jest włączanie wszystkich interesariuszy i beneficjentów (NGOs, społeczności lokalne, instytucje naukowe, agencje rządowe, zaangażowanie kobiet)
3. Różnorodność zwiększa korzyści i poprawia efekty
4. Każdy dodatkowy beneficjent to potencjalnie nowa możliwość sfinansowania działań na rzecz wody

Zachęcamy do obejrzenia nagrania z tej części konferencji.

Po przerwie wysłuchaliśmy referatów 3 prelegentów. Dr inż. Marek Ksepko z Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddziału w Białymstoku zaprezentował potencjalne korzyści z synergii małych działań w ramach retencji leśnej Polski. W swoim referacie skupił się przede wszystkim na obszarze Puszczy Białowieskiej.

Dr inż. Wiesław Ptach z Instytutu Inżynierii Środowiska, SGGW oraz Fundacji Nauka dla Rozwoju opowiedział o wodzie w kontekście pomocy humanitarnej i rozwojowej. Omówił miejsce nauki w pomocy rozwojowej i humanitarnej na przykładzie dwóch wybranych inicjatyw. Pierwsza związana była z zapewnieniem pomocy w związku ze zniszczeniem infrastruktury, w tym sieci kanalizacyjnej podczas I i II wojny czeczeńskiej. Stacje oczyszczania wody zainstalowane w ramach dużego programu wodnego pozwalały na uzyskanie ok. 700 m3 wody pitnej na dobę. Druga inicjatywa pozwoliła na zaprojektowanie efektywnego systemu nawadniającego dla rolnictwa dla mieszkańców Afryki.

Ostatnia prezentacja była poświęcona inicjatywie nauki obywatelskiej, realizowanej w Instytucie Geofizyki PAN w ramach europejskiego projektu BRITEC. W projekcie zorganizowano pilotażowe aktywności włączające szkoły w realizację badań naukowych. Jedną z aktywności realizowanych w Polsce był monitoring sezonowych zmian roślinności rzecznej i nadbrzeżnej oraz mikroklimatu dolin rzecznych. Prof. Monika Kalinowska, która koordynowała pilotaż rzeczny zaprezentowała jego założenia oraz efekty, a dr Agata Goździk, która była koordynatorką projektu, podsumowała zalety wprowadzania inicjatyw nauki obywatelskiej do szkół, ale zwróciła również uwagę na towarzyszące temu wyzwania.

W ostatniej części konferencji zaprosiliśmy wszystkich prelegentów do panelu dyskusyjnego. Paneliści odpowiadali na pytania moderatorów oraz uczestników konferencji.

Zachęcamy do obejrzenia nagrania z drugiej części konferencji.